നിര്‍വചിക്കാനാവാത്ത സമവാക്യങ്ങള്‍ പോലെ ..
ആരുമില്ലെന്ന തോന്നല്‍ , നൊമ്പരമാണ്
സ്നേഹത്തിന്റെ സുഗന്ധം ഓര്‍ക്കുന്ന നാഴികകള്‍ ..
കൈപിടിക്കാന്‍ ആരുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ , വിഷാദമാണ് ..
അര്‍ത്ഥമില്ലാത്ത ...മരണത്തിന്റെ പൂര്‍വ ഭാവം
പങ്കു വെയ്ക്കനരുമില്ലാത്ത മനസ്സ് , ഭാരമാണ്
ഉള്ളില്‍ കാടുകയറുന്ന ചിന്തയുടെ ഭാണ്ടക്കെട്ടുകള്‍ .....
കൂടെ വാര്‍ക്കനില്ലാത്ത കണ്ണുനീര്‍ , ജന്മ ശാപമാണ്.
ചുടു കാട്ടിലകപ്പെട്ട ഹൃദയത്തിന്റെ നിലവിളികള്‍ ...
സ്വന്തം നിഴലുമില്ലെന്ന തോന്നല്‍ , ഇരുട്ടാണ്‌ .
കൈ വിട്ട സുകൃതങ്ങളുടെ പകരം വീട്ടലുകള്‍ . ..
ഈ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഒരു തണലായി എന്നിലെക്കെതും ....
വീണ്ടും ഞാന്‍ തനിചെന്ന സത്യവുമായി .
No comments:
Post a Comment